Je bent aangewezen of je wordt uitgenodigd om bij een gezelschap te komen acteren. Je bent nieuw of beginnend acteur / actrice.

Dan vraag je aan je zelf: Wat moet ik doen op het toneel?

Wat is menselijk gedrag? En hoe reageer ik op hen en hoe reageren zij tegen mij.

Ben ik boos, Hoe reageert de groep dan op mij of iemand uit de groep? Er zijn genoeg andere voorbeelden te geven. (kijk op jullie papier) voorbeelden spelen

Maar wat is acteren eigenlijk? Acteren is volgens mij niet “Doen alsof of simuleren. Acteren is ZIJN. Dus doe niet alsof je boos bent, maar ben boos. Doe niet alsof je verdrietig bent maar ben verdrietig. Het enige verschil is dat de woorden die je gebruikt geschreven zijn door iemand anders. Dus de woorden van de schrijver moeten door een menselijk instrument ( de acteur) tot leven worden gewekt ( de emotie moet er worden op aangebracht).

Ik plan nu ook niet alle woorden en bewegingen van te voren. Dan was ik een robot

Dus wat doen we in een stuk als we moeten acteren? Persoon opbouwen op papier. Dus lees het stuk en bepaal de emoties van je rolfiguur. Hoe oud is hij? Waar komt hij vandaan, wat heeft hij meegemaakt, wat wil hij op dit moment, wat verwacht hij van de toekomst enz.)

Je moet scene altijd opbouwen met allerlei gegevens en disciplines

Bij voorbeeld in de sport> Kijk naar tennis.

Bij tennis moet je eerst bepalen welke slag je gaat gebruiken. Stel je wilt de vore hand gebruiken,

Dan moet je hem eerst leren. Dus wat is de juiste houding om hem perfect uit te kunnen voeren?

Wat is de juiste manier om de tennisracket te gebruiken?  Als je dat weet dan kun je nog steeds de vore hand niet uitvoeren. Dat is pas mogelijk na vele malen van oefenen.  Daar heb je dan een coach voor die je daarin ondersteund en de weg wijst.

Waarom zo vaak oefenen? Als je het moet uitvoeren tijdens een wedstrijd (voorstelling) hoef je niet meer te denken aan je houding of hoe je de racket moet houden, dat gaat dan automatisch. Je kunt je helemaal focussen op de tegenstander en kijken naar waar de ballen die hij geeft heen gaan, zodat je adequaat kunt reageren. Dus act en react. Net als bij een toneelstuk

Maar dat alleen is vaak niet genoeg om je rolfiguur interessant te maken. Vaak moet je zoeken naar iets extra’s om het leuk, grappig of interessant te maken. Zie het als een taart. De cake is eigenlijk de basis van de rolfiguur. Alles wat je over hem/haar weet en hoe je act en react.

De slagroom en andere versieringen zijn de extra’s die een rol mee kunt geven om hem nog geloofwaardiger, interessanter of grappiger te maken, ( de manier van spreken ; accent, slissen, hard of zacht, enz. enz.)

Dan maakt het wel degelijk uit in wat voor soort stuk je moet acteren, een mysterieus stuk, detective of een blijspel of klucht. Die vragen elk een ander soort van versiering op de cake.

Dit zijn natuurlijk lessen die heel goed uitvoerbaar zijn als je al wat langer toneelspeelt. Voor de beginner is denk ik de grootste uitdaging het leren reageren op datgene wat zij krijgen van hun tegenspeler. Dus het maken van de cake van de taart